Na potezu glavne šetališne zone izređali su se, pored stilova, i svi značajniji arhitekti koji su oblikovali lice grada. Na prvom mestu je delo Janoša Škultetija, koji je uveo spratnu arhitekturu u palanku i koji je zacrtao izgled buduće ulice, slede neimari eklektike Geza Kocka i Titus Mačković, dva velikana subotičke arhitekture, da bi se završio imenima ne samo za Suboticu značajnim, nego i za celokupan nastanak mađarske varijante secesije. Komor i Jakab su dali intenzivan pečat živim koloritom i neobičnom dekoracijom, potezu u kojem dominiraju skladne i umerene forme italijanske renesanse.
Poslednji objekat u ovom nizu skladnih ostvarenja sa kraja 19. veka je masivna monumentalna „Prokeš” palata, koja zauzima celukupni blok. Prostire se na tri ulice i to na Ulicu Matije Korvina, Korzo i Ulicu Đure Đakovića.
Pogled iz Đure Đakovića
Pogled sa korzoa 
Ova građevina izgrađena je 1887. i 1888. godine po projektu Geze Kocke i odgovara stilu italijanske renesanse, sa masivnim prizemljem, grubom fasadom i lučnim portalima. Spratni deo čini niz pravougaonih prozora uokvirenih antičkim formama polustubova sa korintskim polukapitelima i lučnim timpanonom a drugi sprat je zaključen ravnom arhitravnom gredom. Nalazi se pod zaštitom države kao Spomenik kulture.
Dokumentacija MZZSK Subotica
Početkom XX veka, ulaz u gostionicu Landovits Ferenca
Posle II sv. rata tu je željezničarska menza.
Od 1954. godine to je GRADSKA IZLOŽBENA SALA, prvi namenski prostor za izložbe kao događaje. Posle 206 izložbi, sala je zatvorena 1970. i od tada je tu samoposluga VIŠNJA, sve do 2004. godine.