U vreme kada se svet ubrzano menja, Subotica je jedna konzervativna sredina ali ne bez pojedinaca koji teže avangardi u umetnosti i arhitekturi.
Grad na sredokraći između Budimpešte i Beograda, a 400 kilometara od Beča i Zagreba, upija uticaje sa svih strana. Intelektualni krugovi govore tri jezika, tu su đaci uglednih evropskih univerziteta, ali u Subotici ipak preteže onaj agrarni stalež.
Nekadašnje plemstvo polako nestaje, vlasnici kapitala razvijaju industrijske pogone i radnička populacija je sve značajniji činilac u političkom životu. To je vreme kada na istorijskoj pozornici jačaju populističke ideologije koje u centar univerzuma stavljaju čoveka. Bilo da je to Nadčovek rase gospodara ili Proleter, kovač novog društva, taj čovek ima proporcije i lik Titana.
Pored totalitarnih režima postoje i zapadne demokratije, teško uzdrmane svetskom ekonomskom krizom. U kolevci humanizma i prosvetiteljstva, čovek i njegov rad ustvari sve manje vrede. Taj čovek ima istorijsku ulogu da odoli izazovu tehnološkog napretka, odnosno potpuno dehumanizovanog društva gde čovek služi mašinama i ogromnim građevinama a ne one njemu.
Novi kvalitet donosi ekonomska redukcija izgrađenog prostora i njegova funkcionalnost koja je prilagođena savremenom čoveku.
U Subotici je više primera među individualnim kućama, koje slede ove nove forme, u skromnijem maniru ali ipak sa po nekim detaljem koji daje pečat vremenu u kom su nastale.
Dirljivi su primeri gde vlasnici starih kuća, modernizuju fasadu pod uticajem novog trenda. Neki se čak odriču starih ornamenata.
Nisu svi u to vreme još bili spremni da prihvate nova zdanja čistih linija i strogo geometrijskih formi ali ni nove građevine nisu visinom ili prostorno narušavale likovno jedinstvo ulica u gradu.
Investitori su ti koji su ovaj stil oberučke prihvatili jer je snižavao troškove, a stanovi su bili kvalitetniji i funkcionalniji.
Tek iz dalekog sveta su stizale slike o velikim naseljima sa jednoličnim zgradama koje stvaraju depresiju. Umetnici prvi uviđaju tamnu stranu ubrzanog napretka.
Subotički slikar Miloš Babić slika apokaliptične prizore budućnosti: rat i tehnološka era:
MODERNA u Subotici nije promenila sliku grada ni urbanu strukturu. Iako se mnogima činila hladna, nova arhitektonska misao vodi humanizaciji gradskog prostora.
Planiraju se široki bulevari, stadion i Narodni park, Sokolski dom, na Paliću je izgrađen Muški štrand i Sokolovac, teniski tereni i klupska zgrada.
Telesno vežbanje i sport su postali sastavni deo života i vaspitanja.
Lansky
