Predstava Drame na srpskom jeziku Narodnog pozorišta, "Banović Strahinja" reditelja Andraša Urbana, u selekciji je 60. festivala profesionalnih pozorišta Vojvodine koji će se od 12. do 18. aprila održati u Zrenjaninu. Na festivalu učestvuje 7 dramskih i 4 predstave za decu.
Ova predstava je takođe i u selekciji 55. Sterijinog pozorja, koje se od 26.maja do 4. juna održava u Novom Sadu. Od 17 predstava, 7 je rađeno prema delima dramskih pisaca iz Srbije, a među njima je i "Banović Strahinja".
"BANOVIĆ STRAHINJA, tekst Borislav Mihajlović – Mihiz, režija Andraš Urban, Narodno pozorište/Narodno kazalište/Népszínház Subotica
Urbanovo čitanje Mihizove psihološke/egzistencijalističke/pseudoistorijske drame ogoljeno je i direktno, emotivno prodorno, snažno, stilski homogeno i koherentno, a tematski aktuelno i dalje aktuelizovano, imajući u vidu naš večiti problem ostrašćenog nacionalizma, ksenofobije, pseudopatriotizma, političke manipulacije nacionalnom istorijom, mitovima, religijom. Jasno prateći tokove piščevih ideja, reditelj likove drame baca u rupu, prostor koji podseća i na ring, čime se efektno, simbolički, utvrđuje činjenica propasti, ali i bitnost borbe, ratova, agresivnosti, u životima aktera. Gledaoci su smešteni vrlo blizu izvođača, malo iznad scene, sa svih strana ih okružuju, čime se i oni uvlače u radnju, redukuje se njihova pasivnost, odnosno pojačava emotivna recepcija. Predstavu definišu i prisustvo niza novih motiva, značenjsko osavremenjivanje drame, reference na savremene oblike društvene agresije, poseban fokus na manipulaciji religioznim osećanjima itd."
„… Mihajlovićeva sugestivna, ponesena, barokna rečenica ima daleki, nenapadni prizvuk našeg nacionalnog smisla za epsko i leksički se oslanja na lepotu deseteračkog govora u savremenoj intelektualnoj transpoziciji. Likovi u ovim dramama su od slovenskog materijala i bore se često najupornije ne sa drugim protagonistima, već sa sopstvenom, nedokučivom, velikom i nerazumljivom dušom.“
„U najboljoj Mihajlovićevoj drami, „Banović Strahinja“, jedan konkretni srpski plemić suprotstavlja se neprisutnoj ali neopozivoj svemoći Jugovića Majke, smatrajući da je on jedino pozvan da odlučuje o svojim postupcima. Ovaj individualistički bunt protiv autoriteta, potreba čoveka da sačuva sebe pred surovim nasrtajima društvenih konvencija, istorije i politike, doživeo je u našem vremenu svoj puni odjek. Za razliku od većine junaka u drami – od svemogućeg, mračnog autoriteta neprisutne Jugovića Majke, od Vojina koji gradi državu na osnovama svoje pragmatične politike i ideologije, Jug-Bogdana, koji intelektualistički, rezignirano vidi da mora ono što drugi hoće – Strahinja hoće ono što mora, ali to on hoće i on to mora.“
Selenić, Slobodan: “Antologija savremene srpske drame“,Srpska književna zadruga, Beograd, 1977. Iz predgovora, str. 51-52
