Beogradski flaster (Maksima Gorkog) kroz XX vek.

Glavna gradska arterija od Palića do Aleksandrova, zvana E 5, za neke još uvek Beogradski flaster, u onom svom delu koji nosi ime Maksima Gorkog, na početku dvadesetog veka, zvala se Damjanich utca. Jovan Damjanović je bio pravoslavni Srbin, veoma privržen idejama mađarskih revolucionara i reformista 1848. godine. Tokom revolucije se proslavio kao vojni komandant, kada je postao mađarski nacionalni heroj. Nakon prvog svetskog rata, ta ulica je ponela ime Vudroa Vilsona, američkog predsednika koji je imao presudnu ulogu u razbijanju Austrougarske i davanju prava narodima na samoopredeljenje. Od završetka drugog svetskog rata, nosi ime sovjetskog pisca Maksima Gorkog.

Sem početka ulice oko raskrsnice i današnjeg naselja Tokio, njen izgled se gotovo nije ni menjao ceo vek. Ostale su lepe palate ali i prizemni objekti nedostojni jednog bulevara. Pođimo redom.

Vidi : VELIKA RASKRSNICA

Početak ulice, našao se na meti savezničkih bombardera 1944. godine

Vidi: Tragedija vinarije VASS

Ruffova zgrada, stradala u bombardovanju (pogled iz Nazorove)

Prostor uz put, koji su očistile bombe, ostao je prazan do pred kraj sedamdesetih, kada je srušen stari Pionir i Šenoina ulica, da bi dobili današnji Tokio.

Šenoina

Vađenje šina i rušenje drvoreda radi proširenja puta

Foto Jox

Danas je ovde spomenik Ivanu Sariću

Fazekaš palata

Zeleni tramvaj zaustavljen ispred Pošte, upravo tih dana, bio je poprište jednog ratnog prizora. U po bela dana u praznom tramvaju, ruski vojnik siluje jednu ženu a građani koji su se tu zatekli, zainteresovano gledaju kroz prozore tramvaja i glasno navijaju – za crvenoarmejca.

Zgrada današnje OŠ Ivan Goran Kovačić, dugo je bila znana kao Crveni Vo. Ne zato što je podsećala na vola već po kafani koja se tu nalazila pre izgradnje ove zgrade.

Vatrogasci 1905. godine

Ulica se završava vatrogasnim bazenom i kafanom „Kod Ćure“. Vidi: Ćurina mijana i golupčija pijaca