Palata Lazara Mamužića

Nakon isušivanja „Rogine bare“ krajem 19. veka na tom mestu podignute su četiri reprezantativne palate: Mamužić palata, palata Lajoša Vermeša, Leović palata i palata Ferenca Šimegija. Prva u nizu, na uglu Rajhlovog (Lenjinovog) parka i ulice Đure Đakovića, izgrađena je 1891/92. godine za gradonačelnika Lazara Mamužića.
Kao vešt političar okupio je oko sebe za saradnike poznate stručnjake-arhitekte, pravnike, poljoprivrednike, književnike i umetnike i doprineo da grad u to vreme doživi procvat u privrednom, prosvetnom, kulturnom i svakom drugom pogledu.
Za projektanta svoje palate odabrao je gradskog inženjera Titusa Mačkovića, u gradu već poznatog graditelja više reprezentativnih objekata. Ovaj arhitekta je i na ovom objektu ostao dosledan neorenesansnom stilu, kojim je čitavu deceniju ukrašavao centralno gradsko jezgro.

Objekat je jednospratni, stambeno-poslovne namene, sa osnovom u obliku latiničnog slova „L”. Karakteristično za renesansni stil gradnje, horizontalni kordoni dele fasadu prizemnog i spratnog dela zgrade. Prizemlje je izvedeno kvaderima u malteru sa prozorskim otvorima lučno zasvedenih, a sprat karakterišu čiste i lakše zidne površine sa ravno završenim prozorima i segmentnim timpanonima.
Ornamentika na ovom objektu nije u velikoj meri zastupljena, osim na ugaonom erkeru sa nešto biljnih motiva. On ne doprinosi monumentalnosti građevine, već predstavlja jednu vrstu „kibic fenstera” sa kojeg je vlasnik kroz krošnju stoletnih platana posmatrao spoljni svet.

Ulaz u objekat je lociran centralno na fasadi okrenutoj parku, naglašen je sa dva stuba koja se završavaju jonskim volutama. S obzirom da je sa strane parka objekat uvučen ispred je formirana predbašta oivičena dekorativnom ogradom od kovanog gvožđa.

U unutrašnjosti se nalazi reprezentativni uzani hodnik sa nekoliko stepenika koji se u prizemlju grana na dva kraka sa gotskim, rebrastim, oslikanim svodom. Sva tri gotska svoda su istovetne kompozicije i ornamentike rađena po šablonima, ali je majstor na nekim detaljima odstupao od predloška, unoseći poneki potez kista sa oznakom lične kreativnosti i smisla za kompoziciju.
Tavanica je ravna, izvedena u vidu dekorativnog miljea, sa motivima nagih ženskih figura, zoomorfnih prikaza i sve je isprepleteno u bogatstvu biljnih i geometrijskih motiva u okerasto-svetlom koloritu.