Jedan stari crtež načinjen posle rata, 1948. godine, otkriva da je u tom trenutku plan gradske uprave bio podizanje velikog parka u centru Subotice. Današnji Trg Cara Jovana Nenada bio bi deo zelene površine čiji bi se veći deo protezao na plac na kojem se sada nalazi Otvoreni univerzitet i parking iza njega.
Ne bi Subotica bila prvi grad gde su avionske bombe uticale na buduća urbanistička rešenja. Tako se i pred Subotičanima našao zadatak da daju novu namenu prostoru u centru grada koji je porušen u bombardovanju. Ovih dana, kada se u tom delu centra grada zidaju spratnice sa mnoštvom novih stanova, veliki subotički „central park“ između njih bio bi savršen. Međutim, plan iz 1948. godine nije dugo potrajao.
Na trasi bulevara
“Ruglo našeg grada u najstrožem centru“ – titula koja je, čini se, oduvek prisutna, a uz to je i nasledna. Mandat traje 10 do 15 godina.
Početkom sedamdesetih godina taj epitet nosi kula tadašnjeg Radničkog univerziteta. Više od jedne decenije betonski kostur je stajao nedovršen zbog nedostatka sredstava.
Zgrada pored Franjevačke crkve zauzela je poziciju na budućem gradskom bulevaru koji je trebao da se pruža od železnice sve do današnjeg Buvljaka. Kako se u tom delu ova zamisao ostvarivala veoma sporo, na prostoru današnjeg trga/parkinga formiran je park. Možda privremenog karaktera, bez neke posebne opreme, ali ipak kao jedna kultivisana zelena površina.
Kada je polovinom sedamdesetih krenula izgradnja robne kuće Centar i stambenih zgrada preko puta Radničkog univerziteta, zelenilu je došao kraj.
U nekim dokumentima kao što su projekti ili rešenja za stan, adresa novih stambenih zgrada glasi – Bulevar.
RK Centar u izgradnji
Kada se danas planira budućnost ovog gradskog prostora, svi se slažu da on mora postati jedno kvalitetnije mesto nego što je to parking. Nacrtani su mnogi planovi koji ovaj trg ustupaju šetačima, odmorištima, fontanicama… ali niko više nije poželeo zelenilo, odnosno park. Gledajući ove stare slike u boji, nije teško zamisliti šumicu koja bi bila prepuštena deci tog kraja kao i svim građanima koji dođu u centar. Za razliku od ovog, zelena oaza ispred Gradske kuće (Majmun plac) ograđena je železnom ogradicom tako da je njena uloga drugačija od onoga kako, recimo, Njujorčani koriste svoj Central park.
U stručnoj literaturi, uvek se ponavlja da po nekim parametrima Subotica ima izraziti manjak parkovskog prostora u odnosu na veličinu gradskog naselja. Internet „putovanje“ kroz evropske gradove, ili samo kroz one kod severnog suseda, to ubedljivo potvrđuje. I Evropska unija je izdvojila značajne sume za unapređenje gradskog zelenila u zemljama novim članicama.
U planovima za razvoj Subotice, uopšte se ne razmatra osvajanje novih prostora namenjenih parkovima. Ideja o zelenilu unutar blokova novih zgrada najpre se činila kao utopija, a sada izgleda kao gorka ironija kada vidimo nove višespratnice sagrađene između prizemnih kuća, za koje investitori obezbeđuju nekoliko parking mesta i nula kvadrata zelenila.
Ispod Svetog Florijana, na Trgu Cara Jovana Nenada
I za one parkove koje imamo, zaboravlja se njihova osnovna uloga da budu oaze prirode u carstvu betona i asfalta. Njihova atraktivnost je u cveću i drveću, odnosno u svemu što je priroda, a ne u tome da to bude prostor za spomenike ili rezervisane klupske terene za fudbal, tenis ili nešto treće.
Neki smatraju da građani zaobilaze travnjake i da na njima treba da bude nešto što će ih privući. Naravno, po nešto što boravak u parku čini prijatnijim, uvek je dobrodošlo, ali sve do one mere preko koje šuma postaje drvored između raznoraznih sadržaja. Najčešće su to igrališta za decu koja su sve bogatija opremom i maštovitim oblicima. Raznovrsnim toliko da deca više ne moraju da razvijaju maštu.
Lansky
